Bokmålsordboka
fricampe
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å fricampe | fricamper | fricampa | har fricampa | fricamp! |
| fricampet | har fricampet | |||
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
| fricampa + substantiv | fricampa + substantiv | den/det fricampa + substantiv | fricampa + substantiv | fricampende |
| fricampet + substantiv | fricampet + substantiv | den/det fricampede + substantiv | fricampede + substantiv | |
| den/det fricampete + substantiv | fricampete + substantiv | |||
Betydning og bruk
campe i naturen, ikke på campingplass
Eksempel
- det er lov å fricampe i Norge og Sverige