Bokmålsordboka
særkjønnet, særkjønna
adjektiv
entall | flertall | ||
---|---|---|---|
hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | |
særkjønna | særkjønna | særkjønna | særkjønna |
særkjønnet | særkjønnet | særkjønnede | særkjønnede |
særkjønnete | særkjønnete |
entall | flertall | ||
---|---|---|---|
hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | |
særkjønna | særkjønna | særkjønna | særkjønna |
særkjønnet | særkjønnet | særkjønnede | særkjønnede |
særkjønnete | særkjønnete |