Bokmålsordboka
blåning
substantiv hankjønn eller hunkjønn
kjønn | entall | flertall | ||
---|---|---|---|---|
ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form | |
hankjønn | en blåning | blåningen | blåninger | blåningene |
hunkjønn | ei/en blåning | blåninga |
kjønn | entall | flertall | ||
---|---|---|---|---|
ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form | |
hankjønn | en blåning | blåningen | blåninger | blåningene |
hunkjønn | ei/en blåning | blåninga |