Enkelt søk | Begge ordbøkene

Bokmålsordboka 0 oppslagsord

verb

gje straff, refse, tukte for ei misgjerd eller eit brotsverk
Døme
- faren straffa barna strengt når dei var ulydige;
- det straffar seg å seie noko slikt;
- den tiltalte er ikkje straffa før – den tiltalte er ikkje dømd for lovbrot før
i idrett: gjere betre, overgå
Døme
- straffe den gamle rekorden med 2/10 sekund;
- i hopp straffar utlendingane oss på lengdene