votum
substantiv inkjekjønn
Opphav
frå latin ‘lovnad, ynske’, av vovere ‘love høgtideleg’Tyding og bruk
røyst gjeven i ei røysting (med skriftleg eller munnleg grunngjeving);
utfall av røysting
Døme
- eit klart, folkeleg votum;
- dissenterande votum
- som etterledd i ord som
- mistillitsvotum
- særvotum