varp
substantiv inkjekjønn
Opphav
norrønt varp, i tyding 5 frå lågtysk; av verpe (2Tyding og bruk
- kast (3) med garn, not
- i overført tyding: heldig handel, kupp, funn (3)
Døme
- gjere eit verkeleg varp på salet;
- litt av eit varp for tollarane
- ihopkasta dunge (1, 1)
- renning (2 (i vev)
- tau, trosse til å forhale fartøy med