sjel
substantiv hokjønn
Opphav
truleg frå gammallågtysk eller gammalfrisiskTyding og bruk
- åndeleg kraft hos eit menneske som gjer at det kan tenkje, vilje og kjenne;
Døme
- få ro i sjela;
- leggje heile si sjel i noko
- åndeleg del av mennesket sett frå eit religiøst synspunkt eller i forhold til Gud, og som blir rekna for å vere udødeleg
Døme
- be om frelse for sjela si
- person eller produkt som får i gang noko (handling eller kjensler)
Døme
- vere sjela i eit tiltak;
- dikta hans manglar sjel
- menneske, individ
Døme
- han flytte til byen, utan å kjenne ei sjel der
Faste uttrykk
- ei sjel og ei skjorteperson utan eige
- ei sunn sjel i ein sunn lekamgod psykisk helse i ein frisk og sterk kropp
- ikkje ei levande sjelikkje eit einaste menneske;
ingen- eg møtte ikkje ei levande sjel langs vegen
- med liv og sjelheilt og fullt
- kjempe med liv og sjel for å realisere ein plan
- to sjeler og ein tankedet at to tenkjer på det same