ordre
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom fransk, frå latin ordo ‘orden’; same opphav som ordenTyding og bruk
Faste uttrykk
- i ordre(vare) som er bestilt og i ferd med å bli gjort klar
- ha skip i ordre
- ståande ordreordre som gjeld heile tida
- til eigen ordre(sjekk, verdibevis) som skal betalast ut til ein sjølv