mane
mana
verb
kløyvd infinitiv: -a
Opphav
av mellomnorsk mana; frå lågtyskTyding og bruk
- påverke, oppmode, formane, eggje
Døme
- mane nokon til ettertanke
- brukt som adjektiv:
- ei manande tale
- bruke makt på ved hjelp av magiske, kraftfylte formlar eller teikn;påkalle, kalle (fram);
Døme
- mane fram gode minne;
- mane bort vonde ånder