klinke 3
klinka
verb
Opphav
frå lågtyskTyding og bruk
- hamre hovud på ein metallnagle som går gjennom to stykke slik at hovudet held dei saman
Døme
- klinke fast noko;
- klinke saman jernplater
- slå, støyte eller sparke hardt
Døme
- klinke til nokon;
- klinke ballen opp i krysset
Faste uttrykk
- klinke tilgjere ein heilhjarta innsats;
slå til, setje fart- klinke til frå start;
- klinke til med ny banerekord