reiskap
substantiv hankjønn
Opphav
frå lågtysk samanheng med III reie; jamfør norrønt reiðskapr ‘kamputstyr’Tyding og bruk
Døme
- ha god reiskap;
- bruke ein spiss reiskap
- òg i sms som
- fiskereiskap
- gripereiskap
- jordbruksreiskap
- i overført tyding: person som lèt seg bruke
Døme
- vere ein (lydig) reiskap for noko(n)