Nynorskordboka
reiskap
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein reiskap | reiskapen | reiskapar | reiskapane |
Opphav
frå lågtysk, samanheng med reie (3; jamfør norrønt reiðskapr ‘kamputstyr’Tyding og bruk
- verktøy eller utstyr til eit spesielt arbeid
Døme
- ha reiskap til å slå inn spikrane;
- bruke ein spiss reiskap
- som etterledd i ord som
- fiskereiskap
- gripereiskap
- jordbruksreiskap
- middel som blir brukt for å oppnå noko
Døme
- løn kan vere ein reiskap til å få rett person
- person som lèt seg bruke av nokon
Døme
- vere ein lydig reiskap for nokon