middag
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt miðdagrTyding og bruk
- midten av dagen, ikring klokka tolv;tid da ein et middag (2)
Døme
- det skjedde ved laurdag middag
- som etterledd i ord som
- ettermiddag
- føremiddag
- hovudmåltid midt på dagen eller seinare
Døme
- ete middag;
- ha småsei til middag;
- be nokon på middag
- som etterledd i ord som
- festmiddag
- gallamiddag
Faste uttrykk
- ikkje hugse frå klokka tolv til middagvere gløymsk
- sove/kvile middagta ein kvil etter middag (2);
middagskvil- dei vaksne sov middag medan dei små leikte