kontraksjon
substantiv hankjønn
Opphav
frå latin; jamfør kontrahereTyding og bruk
- det at ei lengd, ei flate eller eit volum dreg seg saman på grunn av påverknad
Døme
- kontraksjon ved temperaturfall
- samandraging (av muskel)
- i språkvitskap: samanfall av lydar, særleg av to vokalar til éin
Døme
- 'trur' er ein kontraksjon av norrønt ‘trúir’