Nynorskordboka
kontraksjon
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kontraksjon | kontraksjonen | kontraksjonar | kontraksjonane |
Opphav
frå latin; jamfør kontrahereTyding og bruk
- det at ei lengd, ei flate eller eit volum dreg seg saman på grunn av påverknad
Døme
- kontraksjon ved temperaturfall
- samandraging (av muskel)
- i språkvitskap: samanfall av lydar, særleg av to vokalar til éin
Døme
- 'trur' er ein kontraksjon av norrønt ‘trúir’