kalott
substantiv hankjønn
Opphav
frå fransk , diminutiv av cale, samanheng med écale ‘skolm, skal’; opphavleg germanskTyding og bruk
- tettsitjande, skålforma lue utan brem
- noko som liknar ein kalott (1);del av kuleflate
- som etterledd i ord som
- Nordkalotten