Artikkelside

Nynorskordboka

substantiv hokjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ei tunge	tunga	tunger	tungene

norrønt tunga; samanheng med latin lingua ‘tunge, språk’

beinlaust, muskuløst organ i munnhola hos menneske og dyr
Døme
- sleikje med tunga;
- (kunne ha) bite seg i tunga – til dømes med det same ein har sagt noko ein angrar
- på eller av dyr, mellom anna som matrett:
  torsketunge;
  smørbrød med tunge – til dømes av storfe
- om tunga som talereiskap:
  eg vil ikkje ta ordet på tunga;
  ha skarp tunge;
  tøyme tunga si;
  vonde tunger (seier at …) – folk som sladrar og vil sverte ein
språk, tungemål
Døme
- framand tunge;
- norsk tunge;
- dansk tunge – nordisk språk i mellomalderen
noko som liknar ei tunge (1, 1)
Døme
- bretunge;
- eldtunge;
- landtunge;
- tiriltunge;
- breen endar i ei tunge nedover dalen;
- kjolen hadde tunger i halslinninga;
- tunge i ein pens – rørleg skjenedel i sporveksel;
- tungene på bekaren;
- tunga i kilenota
- visar på vektskål
flyndrefisken Solea solea

ha på tunga
hugsar (noko) nesten, skulle til å seie (noko)
halde tunga beint i munnen
konsentrere seg for å halde jamvekta, passa på at alt går rett føre seg
rette tunge
strekkje ut tunga som uttrykk for vanvørdnad eller hovmod
tale i tunger
under ekstase tale språk ein ikkje har lært og som må tolkast for tilhøyrarane
tale med to tunger
seie snart det eine, snart det andre
tunga på vektskåla
det som kan avgjera ei sak