Nynorskordboka
stryk
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit stryk | stryket | stryk | stryka |
Opphav
norrønt strykr m ‘sterk vind’; av strykeTyding og bruk
- stad i eller parti av ei elv der straumen er strid
Døme
- elva renn snøgt i fossar og stryk
- det å stryke (8) til eksamen
Døme
- det var over 20 prosent stryk til eksamen i år
Døme
- få stryk;
- gje nokon stryk