Nynorskordboka
stillfarande
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| stillfarande | stillfarande | stillfarande | stillfarande |
Tyding og bruk
- som ikkje bråkar;som fer stilt fram og ikkje lagar oppstyr
Døme
- ei stillfarande plate
- brukt som adverb:
- kome stillfarande inn i rommet;
- det gjekk stillfarande og fint føre seg
Døme
- vere fåmælt og stillfarande