Nynorskordboka
rekkjefølgd, rekkjefylgd, rekkefølgd, rekkefylgd
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei rekkefølgd | rekkefølgda | rekkefølgder | rekkefølgdene |
| ei rekkefylgd | rekkefylgda | rekkefylgder | rekkefylgdene |
| ei rekkjefølgd | rekkjefølgda | rekkjefølgder | rekkjefølgdene |
| ei rekkjefylgd | rekkjefylgda | rekkjefylgder | rekkjefylgdene |
Opphav
av rekkje (1Tyding og bruk
- det å følgje på kvarandre;
Døme
- kome i tett rekkjefølgd
- innbyrdes plassering som ledda i ei rekkje har;
Døme
- nemne noko i rett rekkjefølgd