Nynorskordboka
omgang 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein omgang | omgangen | omgangar | omgangane |
Opphav
norrønt umgangr; av omgåTyding og bruk
- avdeling, runde
Døme
- laget vann første omgangen;
- presidenten vart vald i andre omgangen
- medfart, pryl
Døme
- gje nokon ein omgang juling
- handsaming, stell
Døme
- la støvlane få ein omgang skokrem
Døme
- leiarvervet gjekk på omgang blant medlemene
- rad av masker på eit strikketøy;
Døme
- strikke fem omgangar på rundpinne
Faste uttrykk
- i første omgangtil å byrje med
- i siste omgangtil sist