Artikkelside

Nynorskordboka

måne

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein måne	månen	månar	månane

Opphav

norrønt máni

Tyding og bruk

himmellekam som går i bane omkring ein planet;
drabant (3), satellitt (1)
Døme
- jorda har éin måne, mens Jupiter har tretten
måne (1) som går omkring jorda, og som er meir eller mindre synleg på himmelen
Døme
- månen er i ne;
- veksande måne;
- månen står opp om kvelden
- - fullmåne
  - halvmåne
  - nymåne
noko som minner om månen, særleg skalla flekk på hovudet
Døme
- han har fått måne

Faste uttrykk

mannen i månen
menneskeliknande figur som ein synest ein kan sjå på måneoverflata
sjå ut som ein har dotte ned frå månen
sjå svært forundra ut
teikn i sol og måne
teikn som tyder på at noko kjem til å hende