Nynorskordboka
beduin
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein beduin | beduinen | beduinar | beduinane |
Uttale
bedu-iˊnOpphav
gjennom fransk; frå arabisk ‘ørkenbuar’Tyding og bruk
arabisktalande nomade i ørkenområde i Midtausten