Nynorskordboka
minst
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| minst | minst | minste | minste |
Opphav
norrønt minnstr, superlativ av liten; jamfør mindreTyding og bruk
- i høgste grad liten
Døme
- det minste rommet;
- utan minste tvil;
- dei minste kommunane;
- ingen viste den minste interesse
- brukt som substantiv:
- ikkje bry seg det minste
- yngst
Døme
- det minste barnet
- brukt som substantiv:
- vere heime med minsten;
- ein karusell for dei minste
- brukt som adverb: i liten grad
Døme
- gjere minst mogleg;
- dei kjem når ein minst ventar dei;
- alle gledde seg, ikkje minst barna
- brukt som adverb: ikkje mindre enn
Døme
- minst tre år;
- det kostar minst 500 kr
Faste uttrykk
- i det minstei alle fall
- du kunne i det minste prøve
- i minste lagetmindre enn ein ynskjer;
vel liten- arealet er i minste laget
- i minstomed dativ: i det minste
- ikkje det minsteikkje det grann
- ho var ikkje det minste overraska