Nynorskordboka
fang
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit fang | fanget | fang | fanga |
Opphav
norrønt fangTyding og bruk
- lengd eller breidd som armar eller venger kan strekkast ut i;
- som etterledd i ord som
- vengefang
- rom mellom bryst og kne på person som sit
Døme
- sitje på fanget;
- setje barnet på fanget
- bør som ein kan bere i famnen
Døme
- eit fang med høy
- emne, tilfang, materiale
- som etterledd i ord som
- brennefang
- gjerdefang
Faste uttrykk
- få i fanget(uventa) få ansvar for
- dei fekk mange konfliktar i fanget