Nynorskordboka
døy
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å døy | døyr | døydde | har døydd | døy! |
| har døytt |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| døydd + substantiv | døydd + substantiv | den/det døydde + substantiv | døydde + substantiv | døyande |
| døytt + substantiv | ||||
Opphav
norrønt deyja; samanheng med daudTyding og bruk
- slutte å leve (2, 1)
Døme
- døy av hjarteinfarkt;
- døy ein naturleg død;
- døy frå familien;
- ho døydde i går;
- han døydde ung;
- blomstrane har døydd i tørken;
- halde på å døy av redsle
Døme
- ætta døyr ut;
- lyden døydde bort;
- minnet om han skal aldri døy
Faste uttrykk
- ikkje døy i syndaikkje sleppe utan straff
- eg let deg ikkje døy i synda!