Enkelt søk | Begge ordbøkene

Bokmålsordboka 0 oppslagsord

verb

markeˊre

gjennom fransk, frå germansk; samanheng med merke (

gjere klart synleg eller kjenneleg;
vise med teikn;
poengtere
Døme
- markere skiløypa med raude band;
- vi må markere utgjevinga med ein fest;
- hunden markerte at han var på sporet
i ballspel: følgje og dekkje opp ein annan spelar
Døme
- vi må markere motspelarane på hjørnesparka
vere synleg teikn for;
stå for;
signalisere
Døme
- dei markerte motviljen sin ved å gå frå møtet;
- skiltet markerer full stopp;
- den tyske innmarsjen i Polen markerer byrjinga på den andre verdskrigen

markere seg
vise seg, gjere seg gjeldande, stå fram (offentleg), utmerkje seg
han skal alltid markere seg på møta;
ho har markert seg som tilhengjar av fri abort