årsak
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt órsǫk, frå lågtysk orsake ‘grunn, påskot’; eigenleg ‘opphavleg sak’Tyding og bruk
- årsak og verknad;
- for stor fart er årsak til mange ulykker;
- finne årsaka til feilen;
- dette hende av naturlege årsaker;
- bli, vere årsak til noko;
- han sa opp stillinga av årsaker berre han sjølv visste;
- få årsak til å gjere noko;
- gjere noko utan årsak
- i uttrykk:
- inga årsak! – brukt som svar på ein takk el. ei orsaking