tein 1
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt teinnTyding og bruk
- rotskot, stubbeskot frå tre;
Døme
- misteltein
- lang pinne, tynn lita stong;
Døme
- jerntein
- primitiv handreiskap til å spinne med, laga av ein konisk trestuv med ei tung svingskive
Døme
- handtein;
- spinne på tein