sektor
substantiv hankjønn
Uttale
sekˊtor, i fleirtal sekˊtorar eller sektoˊrarOpphav
frå latin, av secare ‘skjere’Tyding og bruk
- del av eit plan som er avgrensa av ei bogen linje og to rette linjer som går frå same punktet og til endepunkta på den bogne linja;utsnitt av ein sirkel eller ein kile
- felt av lys frå fyrlykt
Døme
- grøn sektor
- kvart av fleire område som noko er delt inn i
Døme
- sektorane i Antarktis;
- Berlin var delt i sektorar
- felt for ei verksemd
Døme
- den offentlege og den private sektoren
- som etterledd i ord som
- helsesektor
- petroleumssektor