Bokmålsordboka
forhåndsgodkjenne, forhandsgodkjenne
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å forhandsgodkjenne | forhandsgodkjenner | forhandsgodkjente | har forhandsgodkjent | forhandsgodkjenn! |
| å forhåndsgodkjenne | forhåndsgodkjenner | forhåndsgodkjente | har forhåndsgodkjent | forhåndsgodkjenn! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| forhandsgodkjent + іменник | forhandsgodkjent + іменник | den/det forhandsgodkjente + іменник | forhandsgodkjente + іменник | forhandsgodkjennende |
| forhåndsgodkjent + іменник | forhåndsgodkjent + іменник | den/det forhåndsgodkjente + іменник | forhåndsgodkjente + іменник | forhåndsgodkjennende |
Значення та вживання
godkjenne noe før det blir aktuelt, gjort eller gjennomført
Приклад
- forhåndsgodkjenne planene;
- forhåndsgodkjenne alle kandidatene som stiller til valg