reim
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt reimTyding og bruk
- strimmel av lêr eller skinn (med spenne og hol)
Døme
- beltereim;
- klokkereim;
- skoreim;
- bere noko i ei reim;
- ha ei reim av huda – ha eit lite lyte, ein veikskap og liknande
- endelaust band av lêr, tekstil eller liknande til overføring av drivkraft
Døme
- drivreim;
- viftereim
Faste uttrykk
- køyre det reimar og tøy kan haldeså mykje reimar og seletøy kan tole
- skjere breie reimar av ryggenstraffe (nokon), la (nokon) betale dyrt