Avansert søk

Nynorskordboka 28 oppslagsord

vrake

vraka

verb

kløyvd infinitiv: -a

Opphav

frå lågtysk; av vrak (

Tyding og bruk

vande, forsmå, vise bort;
skilje ut og kvitte seg med;
kaste (2
Døme
- jenta vraka guten;
- vrake eit framlegg;
- kunne velje og vrake – sjå velje (1);
- vrake fisk;
- vrake tømmer
gjere til vrak, øydeleggje

kaste/slå vrak på

Tyding og bruk

Sjå: kaste, vrak

Døme

kaste vrak på tradisjonane

kaste på skraphaugen

Tyding og bruk

kassere eller vrake;

Sjå: skraphaug

sjalte ut

Tyding og bruk

òg: skyve ut, vrake;

Sjå: sjalte

sile ut

Tyding og bruk

velje ut, vrake;

Sjå: sile

kaste barnet ut med badevatnet

Tyding og bruk

vrake det verdifulle saman med det verdilause;

Døme

her er barnet blitt kasta ut med badevatnet;
i arbeidet ligg eit ønske om ikkje å slå barnet ut med badevatnet

votere ned

Tyding og bruk

røyste over og vrake;

Sjå: votere

velje og vrake

Tyding og bruk

ta det ein helst vil ha;

Sjå: velje, vrake

kibbe

kibba

verb

Opphav

samanheng med kippe (

Tyding og bruk

skubbe (1), kaste (, 4), vrake (1)

Døme

han vart kibba ut av laget

kassere 2

kassera

verb

Opphav

av fransk casser ‘knuse’

Tyding og bruk

kaste bort noko som ubrukeleg;
vrake (1)
Døme
- kassere eit parti kjøt;
- dei kasserte planane om sommarferie
- brukt som adjektiv
  containeren var full av kasserte møblar
gjere ugyldig (med påskrift, overstryking eller liknande);
annullere

Side 1 av 3

Resultater per side: