Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

kuriøs

adjektiv

Opphav

av latin curiosus ‘nyfiken’

Tyding og bruk

merkeleg (1), rar (1);

Døme

eit kuriøst påfunn

kuriositet

substantiv hankjønn

Opphav

av latin curiositas ‘nyfikne’; jamfør kuriøs

Tyding og bruk

merkverdig ting;

sjeldsynt ting;

Døme

ho samla på kuriositetar;
saka var ein kuriositet;
som ein kuriositet nemnde han at han likte å byggje med lego

Faste uttrykk

for kuriositetens skuld
for moro skuld;
som ei artig tilleggsopplysing
desse sakene fortalde dei mest for kuriositetens skuld

kuriosum

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå latin; jamfør kuriøs

Tyding og bruk

merkeleg ting;

Døme

nemne som eit kuriosum