Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
118 treff

Nynorskordboka 118 oppslagsord

individ

substantiv inkjekjønn

Opphav

av latin individuus ‘udeleleg’

Tyding og bruk

ein einskild person eller ein einskild skapning, særleg sett i høve til art, gruppe, klasse eller samfunn
Døme
  • motsetnaden mellom individ og samfunn;
  • geiteflokken tel om lag 40 individ
Artikkelside

tokjønna

adjektiv

Tyding og bruk

om art eller individ: som har både han- og hokjønnsorgan;
Artikkelside

smitteveg

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  1. måte infeksjonssjukdomar blir overførte på
    Døme
    • den viktigaste smittevegen er dropesmitte
  2. veg (4) som viser korleis eit smittestoff har spreidd seg mellom ulike individ;
    Døme
    • smittevegen vart spora tilbake til barnehagen
Artikkelside

kloning 2

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  1. individ som er klona av eit anna;
    Døme
    • ein kloning av ein sau
  2. i overført tyding: individ som liknar mykje på eit anna
    Døme
    • ein kloning av Supermann
Artikkelside

særbu 1

adjektiv

Tyding og bruk

om planter: som har hannblomstrar på eitt individ og hunnblomstrar på eit anna;
til skilnad frå sambu (3
Artikkelside

seksling

substantiv hankjønn

Opphav

av seks og -ling

Tyding og bruk

kvart av seks individ som er fødde i same fødselen
Artikkelside

temperament

substantiv inkjekjønn

Uttale

temperamanˊg

Opphav

frå latin ‘blanding’

Tyding og bruk

  1. grunnpreg i kjenslelivet til eit individ;
    karakteristisk måte å vere og reagere på;
    Døme
    • ha eit lyrisk temperament;
    • deira medfødde temperament
  2. det å vere livleg eller oppfarande
    Døme
    • ho har jammen temperament!
    • det er eit skikkeleg temperament på guten
Artikkelside

sosialisering

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

Døme
  • partiet er imot all sosialisering;
  • sosialiseringa av eit individ;
  • sosialisering med vener
Artikkelside

sosialpsykologi

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

del av psykologien som granskar den innverknaden andre menneske har på måten eit individ tenkjer, føler og oppfører seg;
til skilnad frå individualpsykologi
Artikkelside

sosial 2

adjektiv

Opphav

gjennom fransk; frå latin, av socius ‘forbundsfelle, kamerat’

Tyding og bruk

  1. som er skikka til å leve i lag med andre
    Døme
    • vere ein sosial natur
  2. om dyr, særl insekt: som lever i samfunn (4);
    Døme
    • sosiale insekt
  3. som gjeld samfunnet og samfunnstilhøva
    Døme
    • dei ymse sosiale klassene i samfunnet;
    • dei sosiale ulikskapane må vekk;
    • landet strir med umåteleg store sosiale vanskar

Faste uttrykk

  • sosial bustadbygging
    særleg om kooperativ bustadbygging: bustadbygging som tek sikte på å skaffe vanlege folk gode og rimelege bustader
  • sosial dumping
    situasjon der arbeidstakarar, ofte utanlandske, har dårlegare løns- og arbeidsvilkår enn det som er normalt for ein viss type arbeid
    • bruk av sosial dumping;
    • sosial dumping handlar om løns- og arbeidsvilkår
  • sosiale utgifter
    utgifter til trygd og liknande for dei tilsette i eit firma
  • sosialt arbeid
    arbeid eller hjelpetiltak for personar eller grupper med sosiale og økonomiske vanskar
  • sosialt medium
    teneste på internett for individ og grupper der brukarar kan utveksle meldingar, bilete, film osv.
    • dele ei historie i eit sosialt medium;
    • vere aktiv på sosiale medium
Artikkelside