Avansert søk

Nynorskordboka 6 oppslagsord

fraktur

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin; samanheng med fragment

Tyding og bruk

skrifttype med spisse, kantete former utvikla frå gotisk skrift
brot på knokkel;
beinbrot (1)

gotisk skrift

Tyding og bruk

eldre, kantete, spiss, kursivliknande handskrift eller trykkskrift utvikla av denne handskrifta;

Sjå: gotisk

frakturskrift

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

skrift i fraktur (1)

gotisk 2

adjektiv

Opphav

gjennom fransk, frå latin, av gresk; samanheng med gotar

Tyding og bruk

som gjeld gotarane
Døme
- gotisk språk
som gjeld gotikken
Døme
- gotiske typar

Faste uttrykk

gotisk skrift
eldre, kantete, spiss, kursivliknande handskrift, eller trykkskrift utvikla av denne handskrifta;
fraktur (1)
gotisk stil
europeisk arkitekturstil frå mellomalderen, mellom anna med oppstrevande, spisse bogar;
gotikk;
spissbogestil

ruptur

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin, av rumpere ‘bryte’

Tyding og bruk

brest eller slit, særleg i indre organ;

til skilnad frå fraktur (2)

antikva

substantiv hankjønn

Uttale

antikˊva

Opphav

av latin antiqua ‘gammal’

Tyding og bruk

skrifttype (1) i typografi med seriffar og ulik tjukn på strekane;

til skilnad frå grotesk (, 2) og fraktur (1)