Gå til hovedinnhold
Tilgjengelighet
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Enkelt søk
Om avansert søk
6 treff

Nynorskordboka 6 oppslagsord

briljere

briljera

verb

Opphav

gjennom fransk briller ‘stråle, blenkje’; frå italiensk brillare

Tyding og bruk

glimre med ytre framferd eller dugleik;
greie seg strålande
Døme
  • briljere med god teknikk;
  • briljere i selskapslivet;
  • briljere på piano
Artikkelside

glimre

glimra

verb

Opphav

samanheng med glime (2

Tyding og bruk

  1. kaste skinande glans;
    skine sterkt;
  2. merkje seg ut;
    briljere, imponere
    Døme
    • glimre med kunnskapane sine

Faste uttrykk

  • det er ikkje gull alt som glimrar
    ein må ikkje døme berre ut frå eit fint ytre;
    ikkje alt som ser fint ut, er verdifullt
  • glimre med sitt fråvær
    utmerkje seg ved ikkje å vere til stades
Artikkelside

flotte

flotta

verb

Faste uttrykk

  • flotte seg
    spandere på seg;
    leve raust;
    briljere (med)
    • flotte seg med luksuriøse hytter og dyre båtar
Artikkelside

flotte seg

Tyding og bruk

spandere på seg;
leve raust;
briljere (med);
Sjå: flotte
Døme
  • flotte seg med luksuriøse hytter og dyre båtar
Artikkelside

briljans

substantiv hankjønn

Uttale

briljanˊs eller  briljanˊgs

Opphav

av briljant (2

Tyding og bruk

det å briljere;
det å vere briljant (2
Døme
  • pianospel med teknisk briljans
Artikkelside

briljant 2

adjektiv

Opphav

av fransk briller; jamfør briljere

Tyding og bruk

Døme
  • ein briljant prestasjon;
  • ein briljant metode;
  • briljante musikarar
Artikkelside