Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

vogntog

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

rekkje av (minst to) samankopla vogner
rekkje av vogner (dregne av hestar, oksar og liknande) som køyrer tett etter kvarandre
Døme
- store vogntog drog over prærien

bruksforbod

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

forbod mot å bruke på grunn av skade eller manglar

Døme

to vogntog fekk bruksforbod på grunn av uforsvarleg lasting

trekkvogn

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

vogn med dragkraft i eit vogntog

tog

substantiv inkjekjønn

Opphav

lågtysk toch, genitiv toges, ‘ferd’, eigenleg ‘det å dra, trekkje’; i tyding 2 frå tysk Zug

Tyding og bruk

det å dra, reise i følgje (med eit visst føremål);
ferd (1);
rekkje av noko som dreg i ei viss retning; jamfør vogntog (2)
- - inntog
  - krosstog
  - triumftog
følgje (av personar) som går i ei viss retning og med eit visst føremål
Døme
- gå, marsjere i tog
- - demonstrasjonstog
  - fakkeltog
  - syttandemaitog
jernbanevogner i rad (etter trekkvogn, lokomotiv)
Døme
- når går toget?
- ta toget;
- det går fleire tog – òg overf: det kjem fleire sjansar
- - lokaltog
  - godstog
  - jernbanetog
lastebil eller trekkvogn med ein eller fleire tilhengjarar; jamfør vogntog (1)