Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 52 oppslagsord

mønsterelev

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

elev som kan vere eit førebilete for andre elevar;
jamfør mønster (2)
Døme
  • han var ein mønsterelev som alltid gjorde leksene sine
Artikkelside

elevarbeid

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

arbeid utført av ein elev
Døme
  • elevarbeida vart viste fram i biblioteket
Artikkelside

læringsmål

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

fastsett mål for kunnskap eller ferdigheit som ein elev skal oppnå innanfor eit område
Artikkelside

lærling

substantiv hankjønn

Opphav

etter tysk Lehrling, opphavleg ‘elev’; jamfør lære (3

Tyding og bruk

person som blir lært opp i eit handverk og praktiserer yrket under oppsyn av arbeidsgjevaren
Artikkelside

læresvein

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

Døme
  • Jesus og læresveinane hans
Artikkelside

medelev

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

elev som ein går i same klasse som
Artikkelside

kontakt

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin, av contingere ‘røre ved’

Tyding og bruk

  1. det å kome borti eller røre ved noko;
    nært samband
    Døme
    • ha kontakt med underlaget;
    • personleg kontakt mellom lærar og elev;
    • knyte kontaktar i nærmiljøet;
    • ta kontakt med nokon
  2. person ein har kontakt (1) med
    Døme
    • få hjelp av kontaktane sine
  3. innretning for uttak av elektrisk straum
    Døme
    • setje støpselet i kontakten
Artikkelside

konstabel

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom tysk, frå mellomalderlatin; jamfør norrønt konstabl ‘stallmeister’

Tyding og bruk

  1. om eldre forhold: lågaste tenestegrad i politiet og brannvesenet
  2. grad for elev ved Sjøforsvaret
Artikkelside

dårleg

adjektiv

Opphav

norrønt dáligr

Tyding og bruk

  1. om person eller kroppsfunksjon: sjuk, skadd, skral;
    ikkje frisk
    Døme
    • ha dårleg hjarte;
    • vere dårleg i magen;
    • ha dårleg syn;
    • kjenne seg dårleg;
    • vere dårleg til beins
    • brukt som adverb
      • det står dårleg til med pasienten
  2. lite tenleg;
    mangelfull, ring
    Døme
    • dårleg reiskap;
    • dårleg skiføre;
    • gjere dårleg arbeid;
    • drikke dårleg kaffi;
    • snakke dårleg norsk
    • brukt som adverb
      • høyre dårleg
  3. lite flink;
    udugeleg
    Døme
    • ein dårleg elev;
    • den dårlegaste målvakta eg har sett;
    • vere dårleg til å lese
  4. som ikkje strekk til;
    ikkje nok;
    knapp
    Døme
    • dårleg løn;
    • dårlege avlingar;
    • den dårlegaste fangsten på lenge;
    • det er dårleg med bær;
    • dei har dårleg tid
  5. som er til ulempe for nokon
    Døme
    • dårleg vêr;
    • leve i dårlege kår;
    • det var dårlege tider
  6. som vekkjer vonde kjensler
    Døme
    • ha dårleg samvit;
    • vere i dårleg humør
  7. (moralsk) mindreverdig, forkasteleg
    Døme
    • kome i dårleg selskap;
    • vere dårlege foreldre;
    • ein dårleg vits
    • brukt som adverb
      • det er dårleg gjort
Artikkelside

karakterbok

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

bok der karakterane til ein elev blir førte inn
Døme
  • ho grudde seg til å syne fram karakterboka
Artikkelside
Side 2 av 6