onkel
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom fransk; frå latin avunculus ‘morbror’Tyding og bruk
- bror eller svoger til far eller mor;farbror, morbror
Døme
- mor har to brør og far tre, og dei er onklane mine;
- onkel Pål er gift med farsystera mi
- (eldre) mannleg slektning;mann som underheld eller leier leik med barn
Døme
- ein populær onkel i barnetimen
- brukt som nemning for politi
Døme
- onkel politi
Faste uttrykk
- rik onkelperson, bedrift eller liknande som bidreg til å styrkje økonomien
- fotballaget treng ein rik onkel