Gå til hovedinnhold
Tilgjengelighet
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Enkelt søk
Om avansert søk
81 treff

Nynorskordboka 81 oppslagsord

einaste

adjektiv

Opphav

superlativ av eine (2

Tyding og bruk

  1. som det ikkje finst fleire av
    Døme
    • den einaste bror min;
    • det einaste rette;
    • dei einaste kommunane utan eigedomsskatt
    • brukt som substantiv
      • det einaste var om …;
      • dei var dei einaste ho kunne snakke med om dette
  2. brukt forsterkande: einskild, einstaka
    Døme
    • ikkje ein einaste gong;
    • i eit einaste jafs;
    • kvar einaste dag
Artikkelside

rot 2

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt rót; av rote (2

Tyding og bruk

  1. mengd av ting som ligg spreidde eller er plasserte utan system;
    Døme
    • sjå dette rotet!
    • eg likte ikkje rot og støy;
    • alt var i eit einaste rot
  2. uryddig tilstand;
    Døme
    • det har vore mykje rot og tabbar i denne saka
Artikkelside

rok, ròk, rokk 2

substantiv inkjekjønn

Opphav

av ryke

Tyding og bruk

tett drev (8) av sjøsprøyt eller snø i sterk vind
Døme
  • sjøen stod i eit einaste rok
Artikkelside

singleton

substantiv hankjønn

Uttale

sinˊgeltånn

Opphav

frå engelsk; av singel (4

Tyding og bruk

i kortspel: eitt einaste kort i ein farge
Døme
  • ha singleton i kløver
Artikkelside

singel 4, single 2

adjektiv

Uttale

sinˊgel

Opphav

av engelsk; same opphav som singel (4

Tyding og bruk

  1. i kortspel: einskild;
    (ein) einaste;
    Døme
    • ha kongen singel
  2. om person: som ikkje er i eit fast parforhold
Artikkelside

suppe

substantiv hokjønn

Opphav

frå lågtysk

Tyding og bruk

  1. flytande matrett kokt til dømes på frukt, grønsaker eller kjøt;
    Døme
    • koke suppe;
    • ause opp suppa;
    • ete flatbrød til suppa
  2. Døme
    • vegen var ei einaste suppe i teleløysinga
  3. uheldig samanblanding
    Døme
    • ei suppe av tankar

Faste uttrykk

Artikkelside

singularisme

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin, nylaging av singularis

Tyding og bruk

filosofisk retning som hevdar at verda kan forklarast ut frå eitt einaste prinsipp;
motsett pluralisme
Artikkelside

singularis, singular

substantiv hankjønn

Opphav

av latin singulus ‘einaste, einskild’

Tyding og bruk

i grammatikk: form av eit ord eller ein frase som viser at det er tale om éin;
forkorta sg. eller sing.;
motsett pluralis
Artikkelside

sørpe 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt sorp ‘avfall’

Tyding og bruk

  1. våt masse av smeltande snø eller is;
    Døme
    • vegen var ei einaste sørpe;
    • bussen spann i sørpa
  2. oppbløytt fôr til dyr av hakkels, høy eller korn;
Artikkelside

steinsens

adverb

Opphav

gammal genitiv av stein (1

Tyding og bruk

  1. fullstendig, heilt
    Døme
    • sitje steinsens roleg
  2. brukt som adjektiv: einaste (2), kløyva
    Døme
    • ikkje seie eit steinsens ord
Artikkelside