Artikkelside

Nynorskordboka

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein stein	steinen	steinar	steinane

norrønt steinn

(kollektivt:) fast materiale (masse, lag) av ikkje-metallisk, enkelt eller samansett mineral;
berg (1), fjell, grjot
Døme
- bryte stein;
- i Noreg er det mykje stein
blokk, klump av stein (1, 1)
Døme
- kaste stein;
- hoppe frå stein til stein over elva;
- hard som stein;
- sove som ein stein – sove svært godt
- - kalkstein
  - kampestein
  - småstein
- etter Joh 8,7:
- etter Matt 24,2:
(reiskap av) blokk, stykke som er tilhogge av stein (1, 1) eller laga av betong, tegl eller liknande
- - bautastein
  - blystein
  - gravstein
  - kvernstein
  - murstein
  - slipestein
  - stabbestein
  - teglstein
smykke av edelt, fargerikt mineral
Døme
- edle steinar
- - edelstein
  - glimestein
frø av steinfrukt som har hardt skal med frøemne inni
Døme
- spytte ut steinen
- - plommestein
  - sviskestein
- hardt frø i bær
  druer, rosiner utan stein
i medisin: liten fast lekam som blir skild ut, særleg i kjertlar
- - gallstein
  - nyrestein
kodd, testikkel
i faste ordsamband