Nynorskordboka
fjell
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit fjell | fjellet | fjell | fjella |
Opphav
norrønt fjallTyding og bruk
- stort, høgt berg over tregrensa
Døme
- høge fjell;
- fjell og fjord;
- bak fjella
- vidd (1, område som ligg høgt
Døme
- gå i fjellet;
- på fjellet og ved sjøen;
- reise over fjellet;
- dra til fjells
Døme
- grave heilt ned på fjellet