Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 71 oppslagsord

vest 1

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk, frå italiensk av; latin vestis ‘kledning’

Tyding og bruk

klesplagg utan ermar til overkroppen
Døme
  • dress med vest;
  • politiet hadde på seg skotsikre vestar

Faste uttrykk

  • ha ein dram under vesten
    vere full
Artikkelside

velsitjande, velsittande

adjektiv

Tyding og bruk

om klesplagg: som sit godt
Døme
  • ein velsitjande kjole
Artikkelside

strømpebukse

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

klesplagg med strømpe og truse i eitt
Artikkelside

sløe

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt slǿða ‘kjole, kjortel med slep og lange ermar’

Tyding og bruk

  1. fiskereiskap, kupe (1, 2) som stengjer heilt eller delvis ei elv og fangar fisken som kjem nedover med straumen
  2. sidt klesplagg
Artikkelside

skulder

substantiv hokjønn

Opphav

truleg frå lågtysk

Tyding og bruk

  1. Døme
    • slengje kåpa over skuldrene;
    • vere brei over skuldrene
  2. del av klesplagg som dekkjer akslene
    Døme
    • jakka var litt stor i skuldrene
  3. Døme
    • skuldra på ein veg – feltet mellom køyrebana og grøftekanten

Faste uttrykk

  • få ei kald skulder
    møte lite forståing, interesse
  • få klapp på skuldra
    òg: ros
  • trekkje på skuldrene
    som uttrykk for likesæle: kva så?
    kva ventar dei?
Artikkelside

skjorte

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt skyrta; samanheng med skjere (3

Tyding og bruk

klesplagg (med krage og knapping i brystet) til å ha på overkroppen
Døme
  • arbeidsskjorte;
  • bunadsskjorte;
  • flanellsskjorte;
  • underskjorte;
  • korterma, langerma skjorte;
  • vere ei sjel og ei skjorte – sjå sjel (1)
Artikkelside

sarong

substantiv hankjønn

Opphav

frå malayisk

Tyding og bruk

(opphavleg malayisk) klesplagg som er eit rektangulært tystykke til å vikle kring hoftene
Artikkelside

rygg

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt hryggr

Tyding og bruk

  1. bakre del av overkropp
    Døme
    • rette ryggen;
    • vere brei over ryggen;
    • falle ein i ryggen – gå til åtak bakanfrå, svike;
    • bak ryggen på ein – utan at vedkomande veit om det, i smug
  2. øvste del av dyrekropp
    Døme
    • okserygg;
    • sitje på ryggen av ein hest;
    • katten skyt rygg
  3. (øvste del av) langstrekt fjell, høgdedrag og liknande
    Døme
    • fjellrygg;
    • åsrygg;
    • bølgjerygg
  4. del på stol, benk og liknande til å lene ryggen mot;
  5. bakarste del av bok
    Døme
    • skinnrygg
  6. del av klesplagg som dekkjer ryggen
    Døme
    • hol i ryggen på jakka

Faste uttrykk

  • ha i ryggen
    kunne lite på (noko(n)) til hjelp og støtte
  • ha ryggen fri
    vere sikra retrett
  • ha sterk rygg
    i overført tyding: tole mykje
  • leggje ryggen til
    hjelpe til
  • med ryggen mot veggen
    (kjempe) på siste skanse; (slåst) for livet
  • ta på ryggen
    ta på seg ei bør el. eit tungt ansvar
  • vende ryggen til
    vise (nokon) frå seg, svikte, forsmå
Artikkelside

ryft

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt ript(i) ‘duk, klede’, samanheng med III rive

Tyding og bruk

  1. stykke som eit klesplagg er samansett av
  2. lite stykke av veg, skog, jord
    Døme
    • pløye eit ryft av åkeren
  3. stutt tid, stund
Artikkelside

rukkete

adjektiv

Opphav

av rukke (1

Tyding og bruk

Døme
  • andletet var rukkete;
  • eit rukkete klesplagg;
  • rukkete papir
Artikkelside
Side 6 av 8