Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 23 oppslagsord

kasus 1

substantiv hankjønn

Opphav

av latin casus ‘fall’

Tyding og bruk

bøyingsform av substantiv, adjektiv og pronomen som syner tilhøvet til andre ledd i setninga
Døme
  • dei fire kasusa i tysk er nominativ, akkusativ, genitiv og dativ

kasus 2

substantiv inkjekjønn

Opphav

same opphav som kasus (1

Tyding og bruk

  1. i medisin: sjukdomstilfelle
    Døme
    • eit vanskeleg kasus;
    • ein pasient er meir enn eit kasus
  2. i overført tyding: eksempel (1);
    tilhøve, skjebne
    Døme
    • sosiale kasus;
    • ho skildrar kasusa i blokka si;
    • saken er eit kasus for politikarane

nomen 1

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå latin ‘namn’

Tyding og bruk

i grammatikk: samnemning for substantiv og adjektiv, òg brukt om andre ord som blir bøygde i kjønn, tal og kasus

nominativ

substantiv hankjønn

Opphav

av latin casus nominativus ‘namnekasus’, av nominare ‘gje namn’

Tyding og bruk

kasus (1 som syner at ei nomenfrase er subjekt i ei setning

instrumentalis

substantiv hankjønn

Opphav

frå mellomalderlatin

Tyding og bruk

i grammatikk: kasus (1 som uttrykkjer reiskapen eller middelet ei handling blir utført med

oblik

adjektiv

Opphav

frå latin, av obliquus ‘skeiv’

Tyding og bruk

i grammatikk: som ikkje står i nominativ
Døme
  • oblike kasus;
  • oblik form av eit ord

objektskasus

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

i kasusspråk: kasus (1 som objektet står i
Døme
  • akkusativ er den vanlegaste objektskasusen

lokativ

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin , av locus ‘stad’

Tyding og bruk

i grammatikk: kasus (1 som merkjer ut staden der noko er eller går føre seg

kasusbøying

substantiv hokjønn

Opphav

av kasus (1

Tyding og bruk

bøying av eit ord i ulike kasusformer

kasusspråk

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

språk som har kasus (1