Nynorskordboka
ym
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein ym | ymen | ymar | ymane |
Opphav
norrønt ymrTyding og bruk
- veik, uklar lyd;
Døme
- han høyrde ein ym langt borte
- uklar kjensle
Døme
- det gjekk ein ym gjennom henne