Nynorskordboka
forleggjar 1, forleggar 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein forleggar | forleggaren | forleggarar | forleggarane |
| ein forleggjar | forleggjaren | forleggjarar | forleggjarane |
Opphav
frå tysk; av for- (1Tyding og bruk
lita matte