silhuett
substantiv hankjønn
Uttale
siluetˊtOpphav
frå fransk; etter namnet til ministeren Etienne de Silhouette, 1709–1767, som utstyrte slottet sitt med sjølvlaga silhuettarTyding og bruk
Døme
- sjå silhuetten av noko mot himmelen
- klipt bilete av svart papir