Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 2 oppslagsord

meander

substantiv hankjønn

Opphav

frå gresk; etter namnet på elva Maiandros, no Büyük Menderes, i Tyrkia

Tyding og bruk

  1. kvar av ein serie svingar i ei elv som buktar seg frå side til side over ei slette
  2. bord (1, 2) av rettvinkla band eller linjer

a la grecque, à la grecque

adverb

Uttale

alagrekˊk

Opphav

frå fransk ‘på gresk måte’

Tyding og bruk

om gresk ornament: med bordar av rettvinkla band;
jamfør meander (2)