magnet
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom latin; frå gresk magnetis (lithos) ‘(stein) frå Magnesia’Tyding og bruk
- stykke av magnetisk materiale som trekkjer til seg jern og andre metall
Døme
- magneten trekkjer til seg spikrane;
- biletet er festa med magnetar på kjøleskapet
- som etterledd i ord som
- elektromagnet
- i overført tyding: noko som er tillokkande
Døme
- vasspyttar verkar som ein magnet på ungar;
- staden er ein magnet på turistane
- som etterledd i ord som
- publikumsmagnet
- turistmagnet
- apparat som produserer straum til tennpluggen i forbrenningsmotorar